05 Haziran 2011
Yazıya ara vermiş, kendimi ülkenin seçim gündeminden mümkün olduğu kadar soyutlamışken…
Böyle bir karardan sonra kendini toplamak olağanüstü zorken öldürüldü Metin öğretmen…
Yeter bunaltınız beni… diyordu son sözlerinde… belki de bu bunalmaydı bana ara verdiren…
Ama Metin öğretmen benden farklı olarak; “Yeter…” diyerek giriyordu cümleye, yeter…
Ve adeta son dersini veriyordu…
Haklılığının savunusunu yapıyor, yılmıyordu…
Öldü…
Ama çok önemli bir şey yaparak öldü…
Karşı koydu, hesap sordu…
Yeter… dedi.
* * *
Öğretmen böyledir işte…
Nerede olursa olsun verir dersini.
Yürür üstüne, üstüne…
Dayanır sevda ile, yürek ile…
Öyle ki bazen yüreği dayanmaz durur.
Ama devam eder kurdun, kuşun hakkı olan suyu savunmaya…
Çünkü o bilir ki duran yüreği atmaya devam eder mazlumun, garibin, fukaranın gönlünde…
…
Öğretmen böyledir işte…
Yürek işçisidir ve ancak yüreği durursa, durur…
Aksi halde ders vermeye, yeter demeye devam eder her koşulda…
Hem de öyle bir iki kişi yapmaz bu yürek işçiliğini; onlarca ilde, yüzlerce ilçede, binlerce beldede ve on binlerce köyde yapabilir, Metin öğretmenin yaptığını…
…
Metin öğretmen Hopa’daydı, orada verdi son dersini…
Başka bir meslektaşı olsaydı orada, o da aynını yapardı…
Tıpkı Rıfat Ilgaz öğretmen gibi, Fakir Baykurt öğretmen gibi, Hasan Ali Yücel öğretmen gibi, Haydar Onursal öğretmen gibi…
Çünkü onlar ülkenin en bunalımlı anlarında, en ihtiyaç olan zamanlarda ülkenin yüz akı öğretmenleri oldular, olmaya da devam ediyorlar…
* * *
Ne diyordu başbakan “İçlerinden bir tanesi ölmüş. Üzerinde durmaya gerek duymuyorum.”
…
Gerçekte durum böyle değildir.
Durum tam aksidir.
Üzerinde ciddiyetle durmaktadır başbakan…
Hem de önemle, özenle…
Tam da üzerinde durduğu, orada yaşananları önemsediğinden böyle diyor işte…
Biliyor/anlıyoruz…
İşte Hopa’da ölen Metin öğretmen sadece bu nedenden dahi olsa başbakanın üzerinde durduğu “Bir Tanesidir.”
Bir Tanemizdir…
Sağlıcakla…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder